(nieznany) - Bóg Się Rodzi (Wersja: 1)

1. Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony! C F / C G
Ogień krzepnie, blask ciemnieje, ma granice Nieskończony! C F / C G
Wzgardzony okryty chwałą, śmiertelny Król nad wiekami! d C / d C
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. d C / d G C

2. Cóż masz niebo nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście swoje.
Wszedł między lud ukochany dzieląc z nim trudy i znoje.
Niemało cierpiał, niemało, żeśmy byli winni sami.
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.

3. W nędznej szopie urodzony, żłób Mu za kolebkę dano.
Cóż jest? Czym był otoczony? Bydło, pasterze i siano.
Ubodzy, was to spotkało witać Go przed bogaczami.
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.

4. Potem i króle widziani cisną się między prostotą,
Niosąc dary Panu w dani: mirrę, kadzidło i złoto.
Bóstwo to razem zmieszało z wieśniaczymi ofiarami.
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.

5. Podnieś rękę Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą.
W dobrych radach, w dobrym bycie wspieraj jej siłę swą siłą.
Dom nasz i majętność całą i wszystkie wioski z miastami
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.